Page 99 - วิกฤติ วิถีชีวิตชาวเล
P. 99
วิกฤติ วิถีชาวเล วิกฤติ วิถีชาวเล
ี
ึ
ขณะเดียวกันเย็นวันเกิดเหตุการณ์ ทันทีท่ศพข้นถึงเกาะแม่ผู้เดิน
่
�
ทางมาถึงราร้องกอดร่างไร้วิญญาณแทบขาดใจ พูดภาษามอแกนประโยค
เดิมๆ ซ�้าแล้วซ�้าเล่า เช่นเดียวกับผู้เฒ่าผู้แก่ และเด็กๆ ก็มีอาการอย่าง
เดียวกัน เป็นที่น่าเวทนาเป็นอันมาก
“บิลลี่เป็นเด็กเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่จา ใช้ง่าย ชอบช่วยงานผู้ใหญ่
บ่อยๆ โดยไม่เกี่ยงว่าเป็นงานหนักงานเบา น่าเสียดายเด็กคนนี้จริงๆ ไม่
น่าอายุสั้นเลย “ผู้ใหญ่สีดิษ กล่าวท่ามกลางเสียงร้องไห้ของญาติมิตร
ความจริงมีการรณรงค์ในพ้นท่ในรูปแบบต่างๆ ในการเร่องการ
ี
ื
ื
�
ี
ี
ึ
ไปดาปลิง ซ่งเป็นอาชีพท่เส่ยง และผิดกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็นการให้กรม
้
�
�
แพทย์ทหารเรือลงมาให้ความรู้เก่ยวการดานาลึกหรือพยามให้มอแกน
ี
ี
ไม่ไปดาปลิงกับนายทุนท่อินเดีย ซ่งในช่วงหลังมอแกนจากเกาะเหลา
�
ึ
และช้างเลือกที่จะไปด�าที่ นางย่อน อ�าเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา เพราะ
นาไม่ลึก และระยะทางไม่ไกล ท่สาคัญไม่มีนายทุนทาเอง แต่เพราะชีวิต
�
ี
้
�
�
ที่ไม่มีทางเลือก และปลิงยังเป็นที่นิยมในตลาด แม้เสี่ยงแต่เมื่อตรองถึง
สถานการณ์ชีวิตมันจึงเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้
“พวกผมไม่ไปอินเดียแล้ว ไปนางย่อนแทน แต่ต้องไปยืมเงิน
นายทุนมาหมุนก่อน ค่าน�้ามัน ค่ากิน เรือกลับมาค่อยคืน ออกไปอินเดีย
มันเส่ยงมาก” เจ๊ยว ประมงกิจ กล่าวให้ข้อมูลสถานการณ์การดาปลิงใน
�
ี
ี
พื้นที่
ั
ี
“พวกท่ชอบกินปลิงนาแดงให้รู้ไว้ด้วยว่าสีแดงในถ้วยน้นมันแลก
�
้
มาด้วยเลือด และชีวิตของมอแกนทั้งนั้น” กล่าวเสริมอย่างมีอารมณ์
ความฝันของบิลล ใกล้จะเป็นจริง เม่อมีมติคณะรัฐมนตร เม่อ 18
ี
ี
่
ื
ื
กันยายน 2550 ให้สัญชาติกับมอแกน แต่ก็โชคร้ายเสียก่อน
99
