Page 10 - สามชุกตลาดร้อยปี ตลาดมีชีวิต พิพิธภัณฑ์มีชีวา

่
่
้
้
พิพิธภัณฑทองถินทีเนนชีวิตวัฒนธรรมเปนตัวตังนัน คนขางนอกทำไมได
นอกจากมาชวยเหลือและสงเสริมในดานความร เทคนิควิธีการและเงินทุน
ู
อยางเชนมูลนิธิชุมชนไท คณะสถาปตยกรรมศาสตร สถาบันเทคโนโลยี
พระจอมเกลาเจาคุณทหาร ลาดกระบัง และมูลนิธิเล็ก-ประไพ วิรยะพันธ ุ
ิ
่
ู
้
เปนตนแตเนือหาและความรในเรืองชีวิตวัฒนธรรมทีเปนองครวม
่
้
ั
ั
่
ู
่
อนมีลกษณะการเคลือนไหวเปลียนแปลงอยตลอดเวลานันไมมีทางที ่
ู

ู
ผวิเศษจากภายนอกจะมารังสรรคใหได เพราะตองประดิษฐคิดตออยเสมอ
รวมทังการแกไขความขัดแยงอันเปนปกติวิสยของสังคมมนุษย การสราง
ั
้
่
ู
่
ความรและจัดการความรทางชีวิตวัฒนธรรม คือสิงทีทำใหพิพิธภัณฑ
ู
่
ตลาดสามชุกเปนพิพิธภัณฑทีมีชีวิต เพราะเมือคนจากภายนอกทีเขามา
่
่
่
้
ชมนันไมไดเพียงเห็นและเรียนรจากสิงของทีจัดแสดงแตเพียงอยางเดียว
่
ู
หากไดแลเห็นความเคลือนไหวของคนสามชุกในทางสังคมวัฒนธรรมและ
่
เศรษฐกิจตลอดเวลา 9
่
ู
แตการสรางความรและความคิดริเริม ตลอดจนการจัดการความร ู
่
่
ั
ทังในเรืองอนุรกษและพัฒนาชีวิตวัฒนธรรมอยางตอเนืองอยางมีชีวิตชีวานี ้
้
้
หาไดเกิดขึนโดยงาย หากไมมีสำนึกรวมของชุมชน (sense of community)
ทีผลกดันและกระตนใหคนในชุมชนรวมพลังกันในการดำเนินงาน ใน
่
ุ
ั
่
่
ุ
ั
่
ลกษณะทีเปนองคกรภายในทีมงประโยชนเพือสวนรวมรวมกันพิพิธภัณฑ
ทองถินหลายแหงออนแรงและลมเลิกไปก็เพราะขาดองคกรภายในที ่
่
ทำหนาทีจัดการในเรืองนี โดยเฉพาะพิพิธภัณฑที “คนใน” คิดไมเปน
่
่
่
้
เอาแตรอพึงการฟนฟูจากภายนอกเพียงอยางเดียว พิพิธภัณฑตลาดสามชุก
่

ู
่
มีองคกรดังกลาวทีประกอบดวยบุคคลซึงมีสติปญญาและความรทีมีจิตสำนึก
่

่
ในความเสียสละอยางสูง มารวมกันชวยคิดชวยทำ ชวยแกไขกันอยาง
สมานฉันท มีทังการคนควาสรางความรทางประวัติศาสตรของทองถินโดยไม
่
้
ู
ตองพึงคนนอก เพือนำมาพัฒนาในเรืองการสรางสำนึกและการสือให
่
่
่
่
ู
คนนอกเขามาเรียนร จนทำใหคนในชุมชนสามชุกแทบทุกคนรจักรากเหงา
ู